مقایسه ماهیگیری کپور در ایران و اروپا

حتما عکس ها و فیلم های کپور های عظیم الجسه ای که در دست ماهیگیران اروپایی بوده رو تو اینستاگرام یا دیگر فضاهای مجازی دیدین! شاید برای شما هم سوال باشه آیا ماهی های به این بزرگی در ایران هم وجود داره یا نه؟ شاید براتون سوال باشه که اصلا اگر وجود داشته باشه چطوری میشه این ماهی هارو گرفت؟ چرا در ایران یه همچین عکس های ماهیگیری کم هست و اروپایی ها چه تجهیزات ماهیگیری استفاده میکنن که ما نداریم و کلی سوال از دیگه که ممکنه در ذهن شما ایجاد شده باشه!

کپور های بزرگ در ایران هم هست

اره درست شنیدین کپور های بزرگ در ایران هم وجود داره. در واقع دلیلی نداریم که ماهی های بزرگ و تروفه ای در سدهایی که مثلا ۳۰ سال قبل احداث شده وجود نداشته باشه. شاید بگید که تور کشی میکنن، رهاسازی نمیشه ، ماهیگیری ورزشی انجام نمیشه یا خیلی کم انجام میشه و… ولی همیشه یه تعداد ماهی خیلی بزرگی هستند که هیچ کدوم تا حالا قلاب نخوردن ! یا کپور های خیلی بزرگی در دریاچه های مصنوعی وجود داره که قابل توجه هست پس هیچ وقت نگیم که در ایران ماهی نیست ! درسته در طبیعت تراکم ماهی کم شده اما هست!

حقیقت تلخ : سطح ماهیگیری در ایران نسبتا پایین هست!

حقیقت خیلی تلخی هست ولی ماهیگیری هم مثل ورزش ها و تفریح های دیگه دانش و مهارت محور هست که در بعضی کشور ها بهش خیلی توجه میشه اما در بعضی دیگر نه یا به صورت ذاتی در بعضی کشور ها بهتر از کشور های دیگه هست. مثلا اگر دقت کنید آفریقایی ها در دو یا آمریکایی ها در بستکتبال یا اصلا خود همین ایران مون در کشتی بهتر از دیگر ورزش ها عمل میکنیم. ماهیگیری هم از این قاعده مستثنی نیست و در کشور هایی که به ماهیگیری اهمیت میدن طبیعتا بهتر از کشور های دیگه عمل خواهند کرد. مثلا در آمریکا ماهیگیری ماهی Bass پرطرفدارترین رشته ماهیگیری هست که در دنیا رقیب ندارن! در کشور های اروپایی هم مخصوصا فرانسه و انگلیس به ماهیگیری کپور علاقه خیلی زیادی نشون میدن و بهش توجه میکنن! اما در ایران مون به ماهیگیری هم مثل خیلی از ورزش های دیگه بهش توجه نمیشه و همین باعث شده که اطلاعات عمومی در مورد ماهیگیری خیلی کم باشه و از اونجایی که ماهیگیری نیاز به مهارت داره به تبع تعداد ماهیگیرانی که به صورت حرفه ای و با مهارت بالا و متد های روز ماهیگیری کنن خیلی کم هستن پس تعداد تروفه های صید شده هم کمتر هست و نتیجتا عکس و فیلم کمی هم در سطح اینترنت منتشر میشه! اما مهارت و اطلاعات عمومی تنها تفاوت ماهیگیری کپور در ایران و اروپا نیست!

تجهیزات گران ، قدرت خرید پایین

طبیعتا اقتصاد ضعیف نه تنها باعث میشه که قدرت خرید پایین بیاد و اونایی که به ماهیگیری علاقه دارن نتونن لوازم دلخواهشون رو بخرن بلکه باعث میشه که خیلی از علاقه مندان به خاطر ساعات کاری زیاد نتونن وقت مناسبی رو برای ماهیگیری اختصاص بدن و از اونجایی که ماهیگیری، مخصوصا رشته کپورگیری به تجهیزات مناسب و صرف زمان نسبتا زیادی نیاز داره باعث شده که در ایران ضعیف تر از کشور های اروپایی باشه. از طرف دیگه در کشور های اروپایی مردم قدرت خریدشون بالاست و با خیال راحت میتونن بخرن. برای یه مقایسه ساده، یک ست کپوری قابل قبول در ایران شامل چوب، چرخ، نخ، پایه پد، بازر، بابین، چاک، تشک کپور، چادر کپوری، تخت و صندلی کپور سطح پایین و تجهیزات انتهایی (ترمینال تکل: لوازم ساخت ریسه) و طعمه های سطح متوسط در تاریخ ۳ اسفند ۱۴۰۱ حدودا ۴۵ میلیون هست که اگر ما حقوق پایه رو در نظر بگیریم که ۶ میلیونه با یه جمع و تفریق ساده متوجه میشیم که باید یه نفر هفت و نیم ماه کار کنه و خودش نخوره تا بتونه این لوازم رو بخره که البته اگر لوازم در طول این هفت و نیم ماه گرون نشه. اما همین لوازم در اروپا ۱۰۰۰ یورو هست اونم جنس درست حسابی که یک سوم پایه حقوق یک ماه یه کارگر هست که البته میدونن تورم هم ندارن که گرون بشه!

مکان ماهیگیری کم در ایران!

قبول دارم که مکان های ماهیگیری هم یکی از عواملی هست که باعث شده در یک منطقه ای ماهیگیری رونق داشته باشه و در یک منطقه دیگه کلا اسم ماهیگیری رو هم ندونن! به عنوان مثال تو همین ایران خودمون بعضی منطقه ها نسبت به اون یکی ها رونق ماهیگیری به هر شکلی که هست بیشتر از جاهای دیگه هست و علتشم مکان ماهیگیری فراوانه. طبیعتا تعداد افراد ساکن در شمال که ماهیگیری بلد هستن و حداقل یکبار ماهیگیری رفتن نسبت به ساکنان مثلا شهر یزد که ماهیگیری بلد هستن بیشتره! در کشور های اروپایی تعداد دریاچه های طبیعی و مصنوعی شون خیلی بیشتر و در ایران کلا چندتا دریاچه مصنوعی برای ماهیگیری کپور داریم که به تعداد انگشتای دست هم نمیرسه یا نهایتا بتونیم پشت سد ها ماهیگیری کنیم که اون هم به خاطر شرایط اطراف دریاچه های پشت سد که معمولا خاکی هستن و بدون هیچ گونه سایه ای یا دسترسی به مکان های خوبش سخته مورد استقبال قرار نمیگیره!

ماهیگیری تخصصی هست

ماهیگیری هم مثل رشته های ورزشی و تفریحی دیگه تخصصی هست. ما انواع ماهیگیری رو داریم که هر کدوم نیازمند تجهیزات خاص خودشون هستند. این مورد در کشور های اروپایی به خاطر اطلاعات عمومی و قدرت خرید بالا، انتخاب تجهیزات به درستی انجام میشه. مخصوصا ماهیگیری کپور که دقت به جزئیات اصل اول این رشته ماهیگیری هست. اما در ایران ما ماهیگیری اینطوری هست که یه تعداد چوب تلسکوپی با برند های شیمانو و آلبا استار و فوکس و… یا چوب دو یا سه تیکه کروکودیل و ژله ای سیم بکسل دار که اکثرا هم فیک هستن میخریم با چندتا چرخ چینی و نخ خیلی کلفت و وزنه های سربی براق و قلاب های ساق بلند خاردار که هر طوری میتونیم ریسه می بافیم و روش کرم خاکی میزنیم و و بعد از پرتاب روی پایه هایی که با میلگرد ساخته شده میزاریم و یه زنگوله سبز هم رو چوب وصل میکنیم و انتظار داریم ماهی بزرگ و تروفه ای بگیریم! در حالی که در یک کشور اروپایی حداقل لازمه ماهیگیری کپور یک ست چوب ماهیگیری استاندارد ۱۲ یا ۱۳ فوت سبک و خوش دست و مناسب برای اینکار با چرخ و نخ مخصوص ماهیگیری کپور هست که به انتهاش یه ستاپ استاندارد ماهیگیری کپور شامل پیش نخ و سیستم سرب و ریسه حرفه ای ماهی کپور وصله که بعد از پرتاب روی بازرهایی که بر روی پایه پد یا پایه مردابی وصل شده قرار میگیره و ماهیگیر از انجام دادن مراحل ماهیگیری لذت میبره نه اینکه مثل ایران به سرعت همه چیز رو آماده کنیم سریع ریسه هارو بکاریم تا ماهی بگیریم که ماهی رو به جای آب رو منقل رها سازی کنیم.

ماهیگیران حرفه ای ایران

شاید این حرف هارو گفتم فکر کنید که تو ایران اصلا ماهیگیر حرفه ای نداریم و این جور مسائل در حالی که باید بگم تو ایران هم هستند کسانی که به صورت خیلی حرفه ای و با مهارت بالا در رشته کارپ (کپورگیری) فعالیت میکنن و از قضا مسابقات ماهیگیری کپور هم برگزار میشه. اما در مقایسه با دیگر کشور های دیگر تعداد ماهیگیران خیلی کمتر هست. مثلا در آمریکا با جمعیت ۳۳۱ میلیونی ۵۰ میلیون نفر در سال ۲۰۲۱ حداقل اقدام به ماهیگیری کردن که میشه از هر ۶.۶ نفر ۱ نفر ماهیگیری میکنه در سال که هرسال هم بیشتر میشه. اما در ایران این تعداد خیلی کمتر هست!